Αδυναμία υλοποίησης της διαδικασίας ενδικοφανούς προσφυγής

Η αδυναμία υλοποίησης των νόμων 4172/2013  και 4174/2014, (οι αιτίες είναι πολλές) είναι ένα πραγματικό γεγονός.

Ενδεικτικά, αναφέρουμε κάποια παραδείγματα για να τεκμηριώσουμε την άποψη μας.

Φόρος υπεραξίας μεταβίβασης ακινήτων.

Δυστυχώς πέρασαν σχεδόν πέντε (5) μήνες και ακόμη υπάρχουν προβλήματα και δυσλειτουργίες στην εφαρμογή των εν λόγω διατάξεων.

Φορολογία αφορολόγητων αποθεματικών.

Ο ν.4254/2014, ο οποίος ψηφίστηκε πριν από λίγες ημέρες, εξαιρεί από την φορολόγηση και μάλιστα αναδρομικά από την 1.1.2014, τα αποθεματικά που προέρχονται από την υπεραξία πώλησης ακινήτου σε εταιρεία χρηματοδοτικής μίσθωσης. Όσοι κατέβαλαν φόρο,  θα τα ζητήσουν από το δημόσιο ως αχρεωστήτως καταβληθέντα και αυτό φυσικά θα γίνει όποτε το δημόσιο έχει διαθέσιμα χρήματα  για επιστροφή και επάρκεια προσωπικού για να λειτουργήσουν οι υπηρεσίες του για τέτοια θέματα.

Παρακράτηση φόρου επί των υπηρεσιών και royalties.

Μία μόνο φράση μπορεί να περιγράψει το τι συνέβει, «αναστάτωση χωρίς λόγο». Πέρασαν τέσσερις (4) μήνες, για να προσδιοριστεί σε ποιες κατηγορίες υπηρεσιών και σε ποιες περιπτώσεις τιμολόγησης δικαιωμάτων royalties παρακρατείται φόρος  και στο τέλος εφαρμόστηκε απλώς το αυτονόητο. Επανήλθαν ουσιαστικά οι διατάξεις του προηγούμενου Κώδικα Φορολογίας.

Φόρος ομολόγων που αποκτήθηκαν από αλλοδαπούς δικαιούχους, χωρίς μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα.

Την 25η Απριλίου 2014 εκδίδεται η ερμηνευτική ΠΟΛ 1117 και την 15η Μαΐου εσπευσμένα και μέσω ύβρεων και καταγγελιών αναστέλλεται. Ο νόμος όμως ισχύει και καμία εγκύκλιος δεν μπορεί να καταργήσει ή να μεταβάλει την ουσία του νόμου. Το κακό πάντως έγινε και φυσικά αναζητούνται ευθύνες κατά δικαίων και αδίκων, μόνο για επικοινωνιακούς λόγους.

Υπηρεσία εσωτερικής επανεξέτασης.  Ειδική Διοικητική Διαδικασία- Ενδικοφανής προσφυγή

Υπάρχουν κι άλλα θέματα, που άπτονται τις γενικότερης λειτουργίας των φορολογικών αρχών. Δεν θέλω να γίνω προφήτης και να προδικάσω το αν έχει μέλλον η υπηρεσία, που συστάθηκε για την επίλυση των διαφορών, μέσω της υποβολής ενδικοφανούς προσφυγής. Επισημαίνοντας όμως, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι φορολογούμενοι όταν προσφεύγουν στην υπηρεσία αυτή, το μέλλον της μάλλον είναι αβέβαιο.

Η διαδικασία της ενδικοφανούς προσφυγής κατάργησε την διοικητική επίλυση, που προβλεπόταν αρχικά από το άρθρο 70 και κατόπιν από το άρθρο 70Α, του ν.2238/94.  Οι διατάξεις των προηγουμένων άρθρων κρίθηκαν αναχρονιστικές και αναποτελεσματικές και για τον λόγο αυτόν, καταργήθηκαν.

Σκοπός της ενδικοφανούς προσφυγής είναι η αξιολόγηση και η εις βάθος εξέταση των διαφορών φορολογούμενου και διοίκησης, πριν αυτές φτάσουν στο Δικαστήριο. Η διαδικασία αυτή θεσπίσθηκε για  να λειτουργήσει ως ανάχωμα στην άσκοπη, χρονοβόρα, επίπονη και συνάμα κοστοβόρα, τόσο για τον φορολογούμενο όσο και για το Δημόσιο, προσφυγή στη Δικαιοσύνη.

Η υπηρεσία που διαχειρίζεται τις εν λόγω προσφυγές, στελεχώθηκε με δεκάδες έμπειρους ελεγκτές κι έχει ανεξάρτητη διεύθυνση, απευθυνόμενη και ελεγχόμενη απευθείας από το Υπουργείο Οικονομικών.  Μέχρι σήμερα έχει υποδεχθεί εκατοντάδες υποθέσεις, αλλά είναι μετρημένες στα δάκτυλα αυτές, στις οποίες δόθηκε λύση. Η πλειονότητα των υποθέσεων κι εφόσον παρέλθουν εξήντα (60) ημέρες χωρίς να εξεταστούν, θεωρείται ότι έχουν απορριφθεί από την Υπηρεσία εσωτερικής επανεξέτασης, χωρίς να λάβουν άλλη ειδοποίηση.

Η επίλυση των φορολογικών θεμάτων επιτυγχάνεται, σε άλλα κράτη-μέλη, σε ποσοστό που ανέρχεται περίπου στο 40% των υποθέσεων.

Στην Ελλάδα πάλι, το ποσοστό είναι γύρω στο 5% των υποθέσεων. Αυτό άραγε να μη σημαίνει τίποτε; Όλα βαίνουν καλώς;

Για παράδειγμα έχουν τόσα γραφτεί και ειπωθεί για γνωστές, αλλά και άγνωστες προς το ευρύ κοινό λίστες, που περιέχουν εμβάσματα προς το εξωτερικό τα οποία χρίζουν να ελεγχθούν, αλλά υπάρχει τελικά σημαντική καθυστέρηση. Το ΚΕΦΟΜΕΠ (Κέντρο Ελέγχου Φορολογουμένων Μεγάλου Πλούτου) ως αρμόδια αρχή θα μπορούσε να επιλύσει άμεσα τις φορολογικές αυτές υποθέσεις. Πώς όμως θα επιτευχθεί αυτό; όταν χαρακτηριστικά για τους λογαριασμούς καταθέσεων με συνδικαιούχους, θέμα αποσαφηνισμένο από το 1932, μία εγκύκλιος (ΠΟΛ 1033/2013) να επιτρέπει την αμφισβήτηση της νομοθεσίας, που εφαρμόζεται εδώ και 82 χρόνια, μέσω μίας και μόνο πρότασης «Όλα τα ανωτέρω θα υπόκεινται στην εξελεγκτική αρμοδιότητα της Αρμόδιας Αρχής».Η υπηρεσία εσωτερικής επανεξέτασης θα πάρει θέση ή θα ισχύσει η  παροιμία «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει».

Μήπως τελικά, μετά την πάροδο κάποιων μηνών, θα διαπιστωθούνοι δυσλειτουργίες  και σε πρώτη φάση καρατομηθούν τα στελέχη  της,  μέχρι στο  τέλος δυστυχώς να καταργήσουν οριστικά τον νόμο περί ενδικοφανούς προσφυγής και κατά συνέπεια τη  λειτουργία της υπηρεσίας. Το δυστυχώς, έγκειται στο γεγονός, ότι θα μπορούσε η υπηρεσία να λειτουργήσει εύρυθμα και να προσφέρει έργο, εφόσον γίνουν οι απαραίτητες  παρεμβάσεις στο νόμο και τον τρόπο λειτουργίας της.

• Απαραίτητη προϋπόθεση να ελέγχονται όλες οι υποθέσεις και η επιλογή τους να γίνεται βάσει της ημερομηνίας εισαγωγής στην υπηρεσία.

• Σε όλες τις υποθέσεις να υπάρχει θετική ή αρνητική απάντηση στον προσφεύγοντα. Η απάντηση μέσω της σιωπής, είναι άρνηση στην απονομή δικαιοσύνης, που αποτελεί κεκτημένο δικαίωμα του κάθε πολίτη, φτωχού ή πλούσιου, έχοντος ή μη πρόσβαση στη Κυβέρνηση και κατά επέκταση στη διοίκηση.

Αν δεν μπουν άμεσα οι δομές, θα πρέπει μάλλον να γυρίσουμε στις παλιότερες δοκιμασμένες λύσεις και όταν ετοιμαστεί το νέο και λειτουργικό πλαίσιο να εφαρμοστεί. Η επιστροφή στην παρελθούσα κατάσταση, δεν αποτελεί αναχρονιστική σκέψη, όταν το νέο δεν λειτουργεί εύρυθμα ή ακόμα χειρότερα όταν λειτουργεί ως ένα ακόμη εισπρακτικό μέσο, χωρίς δικαιοσύνη κι εξυπηρετώντας παροδικούς σκοπούς και ανάγκες επίτευξης συγκεκριμένων στόχων. Σε ένα ευνομούμενο κράτος οι εφαρμοστικές αρχές καλούνται να απονέμουν δικαιοσύνη βάσει του νόμου και οι νομοθετικές αρχές καλούνται να επιβάλλουν το δίκαιο, κατά τη φιλοσοφική του διάσταση, μέσω του νόμου.

Πηγή:www.capital.gr